معنی خره ٔ اردشیر

خره ٔ اردشیر

لغت نامه دهخدا

خره اردشیر. [ خ ُ رِ / خ ُرْ رِ ی ِ اَ دِ ] ( اِخ ) یک حصه از پنج حصه فارس است. ( از برهان قاطع ). در حاشیه برهان قاطع آمده است : خره اردشیر، این کوره اردشیر خوره منسوب است به اردشیربن بابک و مبداء بعمارت فیروزآباد کرده ست.( فارسنامه ابن البلخی ص 132 ببعد ). نام شهری بوده از بناهای اردشیر که بهمن بن اسفندیار باشد. ( از برهان قاطع ). نام شهری آبادان کرده اردشیر و اردشیر نام بهمن اسپندیار بود. ( از شرفنامه منیری ) :
که اکنون گرانمایه دهقان پیر
همی خواندش خره اردشیر.فردوسی.ز پرمایه تر هرچه بد دلپذیر
همی تاخت تا خره اردشیر.فردوسی.یکی خواندم خره اردشیر
هوا خوشگوار و بجوی آب شیر.فردوسی.کس آمد سوی خره اردشیر
که آید بدرگاه هرمزد پیر.فردوسی.