دانشنامه اسلامی
او در ۸۵۳ در گوینوک، در نزدیکی بولو، متولد شد.حمدی کوچک ترین پسر شیخ آق شمس الدین ، مرشد بیرامیّه و جانشین حاجی بیرام ولی ، بود.در ده سالگی پدر خود را از دست داد و احتمالا دوران کودکیِ سخت وی الهام بخش او در سرودن مثنوی معروف یوسف و زلیخا شده است.حمدی در مقدمه این اثر نقل کرده است که برادران نادان و شرورش، به دلیل محبت بسیار پدرشان به وی، با او بدرفتاری می کردند و به او حسد می ورزیدند.اگرچه حمدی از برادرانش هیچ تمجیدی نکرده، اما نام برخی از آنان در منابع به عنوان علمایی برجسته آمده است.
تحصیلات
درباره دوران جوانی و تحصیلات وی اطلاعات اندکی در دست است. براساس آثار او و از آن جا که مدت کوتاهی در مدرسه محمد اول در بورسه تدریس می کرده، احتمالا تحصیلات کلاسیک داشته است.
عدم حمایت حمدی از جانب سلاطین
از گلایه ها و اشاراتی که در آثارش پراکنده است، به خصوص در مثنوی لیلی و مجنون ، معلوم می شود که هیچ سلطان، وزیر یا مقام عالی رتبه ای از وی حمایت نکرده است.به زعم برخی تذکره نویسان او در اصل یوسف و زلیخا را با درج تقدیم نامه ای در مقدمه، به بایزید دوم تقدیم کرده بود، اما چون از سلطان پاسخی نرسید، در نسخه های بعدی تقدیم نامه را حذف کرد و به جای آن چند خطی در شِکوه از قضا و قدر نوشت.حمدی در مدت اقامت کوتاهش در بورسه مرید شیخ ابراهیم تَنّوری ، یکی از خلیفه های پدرش، شد و سپس در گوینوک انزوا در پیش گرفت.
نحوه تأمین معاش
...
