معنی حسن بروجردی

حسن بروجردی

لغت نامه دهخدا

حسن بروجردی. [ ح َ س َ ن ِ ب ُ ج ِ ] ( اِخ ) ابن احمد. از کتاب دیوان صاحب عباد بود و سپس به خراسان رفت و صدر کتاب ابونصر احمدبن علی میکالی شد. نگاشته های او در بیش از چهار هزار برگ و در 25 باب بوده است. ثعالبی شعری در حق امردی از وی آورده است. رجوع به یتیمةالدهر ج 4 ص 279 شود.
حسن بروجردی. [ ح َ س َ ن ِ ب ُ ج ِ ] ( اِخ ) شاعر معاصر نصرآبادی و معروف به حسن بیک محررالارقام بوده است. ( ذریعه ج 9 ص 241 ).