دانشنامه اسلامی
از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی اهل مرعش، شهری از توابع شام، بوده است. گرویدن به سیر و سلوک حذیفه پس از فراغت از تحصیل علوم دینی، به خدمت ابراهیم بن ادهم (متوفی ۱۶۱) رهنمون شد و مراتب سلوک را در شش ماه طی کرد و از جانب او خرقه پوشید. وی از خواص ابراهیم ادهم شد و در سفر و حضر ملازم او بود. امین الدین هبیره بصری (متوفی ۲۸۷)، مؤسس سلسله هبیریه ، از حذیفه خرقه دریافت کرد. سلسله چشتیه به واسطه او به ابراهیم ادهم و در نهایت به امام محمدباقر علیه السلام می رسد. حذیفه با سفیان ثوری (متوفی ۱۶۱) و یوسف اسباط (متوفی ۱۹۶) مصاحبت داشته و به گزارش چشتی عثمانی ، او فضیل عیاض (متوفی ۱۸۷) و بایزید بسطامی (متوفی ۲۶۱) را نیز دیده است. خصایص حذیفه بر لقمه حلال بسیار تأکید داشت و به اخلاص در عمل ، تکریم فقیران ، تحریم اصحاب دنیا ، روزه داریهای طولانی و گوشه گیری از خلق معروف بود و ظاهراً ازدواج نیز نکرد. او در تأکید بر خانه نشینی گفته چه خوب است که خلق حتی برای فرایض از خانه بیرون نروند. ابن جوزی و چشتی عثمانی کراماتی به او نسبت داده اند. وفات تاریخ وفات او، را به اختلاف ، سال ۲۰۷، ۱۹۲ و ۲۷۶ دانسته اند. آثار اثری به او منسوب نیست. بیشترین جملات منسوب به حذیفه را ابونعیم اصفهانی نقل کرده است. فهرست منابع (۱) ابن جوزی، صفةالصفوة، چاپ محمود فاخوری و محمد رواس قلعه جی، بیروت ۱۳۹۹/ ۱۹۷۹. (۲) ابن کربلائی، روضات الجنان و جنات الجنان، چاپ جعفر سلطان القرائی، تهران ۱۳۴۴ـ۱۳۴۹ش. (۳) ابونعیم اصفهانی، حلیةالاولیاء و طبقات الأصفیاء، چاپ محمدامین خانجی، بیروت ۱۳۸۷/۱۹۶۷. (۴) عبداللّه بن محمد انصاری، طبقات الصوفیه، چاپ محمدسرور مولائی، تهران ۱۳۶۲ش. (۵) هدیه بن عبدالرحیم چشتی عثمانی، خواجگان چشت = سِیرُ الاقطاب: مجموعه زندگی نامه های مشایخ چشتیه، چاپ محمدسرور مولائی، تهران ۱۳۸۶ش. (۶) عبدالوهاب بن احمد شعرانی، الطبقات الکبری، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸. (۷) غلام سرور لاهوری، خزینة الاصفیا، کانپور ۱۳۳۲/ ۱۹۱۴. (۸) محمد عبدالرووف بن تاج العارفین مُناوی، طبقات الصوفیة: الکواکب الدُّرّیة فی تراجم السادة الصوفیة، چاپ محمد ادیب جادر، بیروت ۱۹۹۹. (۹) محمدبن مبارک میرخورد، سیرالاولیاء در احوال و ملفوظات مشایخ چشت، لاهور ۱۳۵۷ش.
[ویکی فقه] حُذَیفة بن قَتاده، ملقب به سدیدالدین، عارف قرن دوم و سوم است.
از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست.
وی اهل مرعش، شهری از توابع شام، بوده است.
گرویدن به سیر و سلوک
حذیفه پس از فراغت از تحصیل علوم دینی، به خدمت ابراهیم بن ادهم (متوفی ۱۶۱) رهنمون شد و مراتب سلوک را در شش ماه طی کرد و از جانب او خرقه پوشید.
وی از خواص ابراهیم ادهم شد و در سفر و حضر ملازم او بود.
امین الدین هبیره بصری (متوفی ۲۸۷)، مؤسس سلسله هبیریه ، از حذیفه خرقه دریافت کرد.
سلسله چشتیه به واسطه او به ابراهیم ادهم و در نهایت به امام محمدباقر علیه السلام می رسد.
حذیفه با سفیان ثوری (متوفی ۱۶۱) و یوسف اسباط (متوفی ۱۹۶) مصاحبت داشته و به گزارش چشتی عثمانی ، او فضیل عیاض (متوفی ۱۸۷) و بایزید بسطامی (متوفی ۲۶۱) را نیز دیده است.
خصایص
حذیفه بر لقمه حلال بسیار تأکید داشت و به اخلاص در عمل ، تکریم فقیران ، تحریم اصحاب دنیا ، روزه داریهای طولانی و گوشه گیری از خلق معروف بود و ظاهراً ازدواج نیز نکرد.
او در تأکید بر خانه نشینی گفته چه خوب است که خلق حتی برای فرایض از خانه بیرون نروند.
ابن جوزی و چشتی عثمانی کراماتی به او نسبت داده اند.
وفات
...
