لغت نامه دهخدا تیزمنطق. [ م َ طِ ] ( ص مرکب ) قوی منطق. گویا در سخن. || برنده. نافذ در وصف شمشیر : هندی او آدمی خور همچو زنگی در مصاف مصری او تیزمنطق چون عرابی درسخا.خاقانی.
