دانشنامه اسلامی
با آن که مورخان عبدالله بن احمد بن عیسی مهاجر (د ۳۸۳ق)، از شاگردان ابوطالب مکی (د ۳۸۶ق) را نخستین صوفیِ صاحب نام این منطقه دانسته اند، اما نمی توان شواهدی از نقش او در ترویج تصوف در یمن یافت.وی ظاهراً در حدود سال ۳۳۹ق/۹۵۰م همراه پدرش احمد (د ۳۴۵ق)، از نوادگان امام صادق (ع)، از بصره به حضرموت مهاجرت کرد و در نزدیکی تریم ساکن شد. پس از آن، در سده های ۵ و ۶ق/۱۱ و ۱۲م می توان به صوفیانی چون سَود بن کمیت (د ۴۳۶ق) و احمد بن ابی الخیر صیاد (د ۵۷۹ق) ــ که تکمله ای بر کتاب المقالات فی طرق اهل التصوفِ ابن خمر دارد ــ اشاره کرد.
تشکیلات صوفیه
به نظر می رسد که در این سده ها، صوفیۀ یمن فاقد تشکیلات خانقاهی و طریقتی بوده اند و مریدان در قالب گروه های پراکنده، در مساجد پیرامون مشایخ خود گرد می آمدند.ظاهراً این گردهمایی ها بیش تر از آن که به هدف کسب علم و دانش باشد، برای کسب فیض معنوی و سلوک فردی بوده است.
سده هفتم
در سدۀ ۷ق یعنی قرن شکوفایی تصوف در دیگر سرزمین های اسلامی، یمن نیز شاهد تحولات بسیاری بود.
← ورود مکتب ابن عربی
...
