لغت نامه دهخدا بیغاره زدن. [ رَ / رِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) طعن زدن. نکوهیدن : خاقانی را همیشه بیغاره زنی هم نیش بجان او چو جراره زنی.خاقانی.
