دانشنامه اسلامی
آنان قبیله ای بزرگ و مشهور از عرب عدنانی (شمالی) و منسوب به اسد بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مُضر هستند، از این رو به لحاظ نسبی در عرض قبایل بزرگی چون کنانه و هوُن قرار می گیرند.
فرزندان اسد
اسد از همسرش اودّه دختر زید بن اسلم قضاعی فرزندانی به نامهای دودان، کاهل، عمرو، صعب، حلمه و تغلب داشت و نسل اسد بیشتر از دودان پدید آمد و به تیره هایی تقسیم شد.
معروف ترین بطون بنی اسد
برخی از معروف ترین بطون بنی اسد عبارت اند از: بنو غنم بن دودان ، بنو ثعلبة بن دودان ، بنو والبة بن حارث ، بنوالصیداء بن عمرو، بنو نصربن قعین و بنو فقعس بن طریف.
قبیله های دیگر با نام بنی اسد
...
[ویکی حج] بنی اسد بن خُزَیمه نام قبیله ای بزرگ و مشهور از قبایل عدنانی ساکن نَجد و اثرگذار در حوادث صدر اسلام است. محل سکونت آنها در مکه و عراق مخصوصا در کوفه، حیره، غاضریه و در مناطق گوناگون از جزیرة العرب و شام بوده است.
بنی اسد از قبیله های جنگجوی عرب به شمار می آمدند و در جنگ های مختلف دوران جاهلیت و اسلام حضور داشته اند. بنی اسد در بین مردم مشهور به شورچشمی بودند و قریش می کوشید از این ویژگی برعلیه پیامبر(ص) استفاده کند، و بنابر نقل برخی مفسران، آیاتی از سوره قلم در این رابطه نازل شده است.
بیشتر تیره های بنی اسد در دوران پیامبر(ص) مسلمان نبودند و در مقابل مسلمانان موضع خصمانه داشتند و بر علیه آنها می کوشیدند از جمله این اقدامات: تدارک حمله به مدینه به خاطر تضعیف توان دفاعی مسلمانان در پی شکست نبرد احد، موضع خصمانه آنها حضور در جنگ خندق و نیز قصد هجوم بر مدینه را داشتند که با امداد خداوند دفع شد.
[ویکی فقه] بنی اسد بن خزیمه (قرآن). بنی اسد بن خزیمه، از قبایل عدنانی بودند، و آیاتی از قرآن درباره آنها نازل شده.
بنی اسد بن خزیمه، از قبایل عدنانی و دارای بطون بسیار بودند. برخی مفسران، آیه ۹۱ نساء: ۴ را درباره قومی از بنی اسد و غطفان دانسته اند که از روی خدعه، اظهار اسلام کردند تا از ناحیه مسلمانان در امان باشند. طبق روایاتی آیه ۵۴ مائده: ۵ درباره قبایلی از جمله، بنی اسد دانسته شده که در زمان پیامبر: صلی الله علیه و آله وسلّم مرتد شدند. بر اساس قولی، مقصود از «المعذرون» در آیه ۹۰ توبه: ۹ بنی اسد و دیگر کسانی اند که برای تخلف از شرکت در غزوه تبوک، عذرهای واهی می تراشیدند. بسیاری از مفسران، مقصود از «اعراب» در آیه ۱۴ حجرات: ۴۹ را بنی اسد دانسته اند که در یکی از سالهای قحطی به امید کمک گرفتن از پیامبر: صلی الله علیه و آله وسلّم به مدینه آمدند و از روی نفاق، اظهار اسلام کردند. در تفسیر برخی آیات دیگر نیز از بنی اسد یاد شده است.
