بلندی یافتن

لغت نامه دهخدا

بلندی یافتن. [ ب ُ ل َ ت َ ] ( مص مرکب ) بزرگی یافتن. علو مقام بدست آوردن :
بلندی از آن یافت کاو پست شد
در نیستی کوفت تا هست شد.سعدی.ستاره ای که درین خاکدان بلندی یافت
که چون شرر ز جهان با صد اضطراب نرفت.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بزرگی یافتن ٠ علو مقام بدست آوردن ٠
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم