لغت نامه دهخدا باره افکن. [ رَ / رِ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) دیگرگون کننده باره. وارون ، واژگون کننده حصار : برآمد بادی از اقصای بابل هوایش خاره دَرّ و باره افکن.منوچهری.
