باده ٔ شبگیر

لغت نامه دهخدا

باده شبگیر. [ دَ / دِ ی ِ ش َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بمعنی صبوحی. حافظ گوید :
عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست.( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

صبوحی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اعداد فال اعداد فال آرزو فال آرزو فال تاروت فال تاروت فال کارت فال کارت