دانشنامه اسلامی
این تقدس یا از جانب خداست؛ مانند تقدس مکه و ماههای حرام ، یا آن که نزد قوم و ملتی مقدس شمرده می شود در آیه «ولَو لا دَفعُ اللّهِ النّاسَ بَعضَهُم بِبَعض لَهُدِّمَت صَومِعُ و بِیَعٌ وصَلَوتٌ و مَسجِدُ یُذکَرُ فِیهَا اسمُ اللّهِ کَثیرًا» امنیت معابد یهود و نصارا در کنار مساجد مسلمانان که محلهای یاد خداست موهبتی از سوی خداوند شمرده شده است.
منع سب بتها
حتی بتهای مشرکان که احترامی ندارد و باید درهم شکسته شود، به سبب تقدسی که نزد آنان دارد نباید مورد دشنام قرار گیرد، زیرا مشرکان از روی نادانی به خدا دشنام می دهند :«و لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدعونَ مِن دونِ اللّهِ فَیَسُبُّوا اللّهَ عَدوًا بِغَیرِ عِلم» .
تقدس مکه
تقدس و امنیت شهر مکه به طور خاص هم از آیات متعددی به دست می آید؛ مانند:«و اِذ جَعَلنَا البَیتَ مَثابَةً لِلنّاسِ و اَمنًا» که هرکس به آن پناه آورد در امان است و عرب پیش از اسلام نیز این سنت را رعایت می کرد و در مکه متعرض مال و جان مردم نمی شد :«و مَن دَخَلَهُ کانَ ءامِنًا» در آیه دیگری از شهر مکه به عنوان مکانی امن یاد می شود که چون اهالی آن مشرک شدند و کفران نعمت کردند، لباس گرسنگی و ترس بر آنان پوشانده شد:«و ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً قَریَةً کانَت ءامِنَةً مُطمَئِنَّةً یَأتیها رِزقُها رَغَدًا مِن کُلِّ مَکان فَکَفَرَت بِاَنعُمِ اللّهِ فَاَذقَهَا اللّهُ لِباسَ الجوعِ والخَوفِ بِما کانوا یَصنَعون» کفران نعمت آنان را شرک و رد دعوت پیامبر ذکر کرده اند بعضی مفسران این قریه را مربوط به قومی از بنی اسرائیل دانسته اند و برخی هم این شهر امن را مدینه می دانند که پس از رحلت پیامبر دچار فتنه و ناامنی هایی شد
تقدس ماههای حرام
...
