امانی کابلی. [ اَ ی ِ ب ُ ] ( اِخ ) ( میر... ) شاعری از سادات کابل بود. در سال 981 هَ. ق. در زمان اکبرشاه به هندوستان رفت و در سال 1047 هَ. ق. در شهر جونپور درگذشت. وی در ماده تاریخ گفتن استاد بود، از اوست : سینه چاک است و جگر ریش و دل افکار مرا کرد عشق تو بصد درد گرفتار مرا آه صد آه که سوز جگر و آتش دل کرد رسوای جهان عاقبت کار مرا. ( از تذکره صبح گلشن ص 37 ) ( قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1033 ) ( الذریعة قسم اول از جزء تاسع ص 94 ) ( فرهنگ سخنوران ). و نیز رجوع به تذکره هفت اقلیم و طبقات اکبری شود.
فرهنگ فارسی
شاعری از سادات کابل بود در سال ۹۸۱ ه. ق . در زمان اکبر شاه به هندوستان رفت و در سال ۱٠۴۷ در شهر جونپور در گذشت .
