لغت نامه دهخدا اقطاع خوار. [ اِ خوا / خا ]( نف مرکب ) آنکه از درآمد و سود اقطاع بهره برد. راتبه دار. مقرری گیر : تا همگی شبانکارگان سپاهی و سلاح ور و اقطاع خوار شدند. ( فارسنامه ابن بلخی ).ز لطفش صد امید اقطاع خوارموظف ز طبعش چو عشرت هزار.ظهوری.
