دانشنامه اسلامی
اول: در ذی القعده سال ششم قمری که مشرکان قریش، مانع ورودش شده و با آن حضرت پیمان صلح بستند.
دوم: در ذی القعده سال هفتم قمری که بر اساس پیمان حدیبیه که در سال گذشته با مشرکان امضا کرده بود، وارد مکه معظمه شد و اعمال عمره مفرده را انجام داد و پس از سه روز اقامت در آن به سوی مدینه برگشت. این عمره به "عمرة القضاء" شهرت پیدا کرد.
سوم: در ذی القعده سال هشتم قمری پس از بازگشت از غزوه طائف.
چهارم: در حجة الوداع در سال دهم قمری.
تمامی عمره های آن حضرت در ماه ذی القعده واقع گردید، غیر از عمره آخر آن حضرت که در ماه ذی الحجه برگزار شد.
اما ماجرای غزوه حدیبیه که از "المغازی واقدی" و برخی از مآخذ دیگر برگرفته شده است، بدین گونه می باشد که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در رویای صادق خویش دید که وارد بیت الله در مکه معظمه شد و سر خود را تراشید و کلید در کعبه را گرفت و در عرفه وقوف نمود. پس از آن رویای صادق و شیرین در حالی که مکه معظمه در استیلای قریش و کانون دشمنان اسلام بود، آن حضرت تصمیم به عمره مفرده گرفت و به اصحاب خود و سایر مسلمانان اعلام نمود که بدون همراه داشتن ساز و برگ جنگی آماده حرکت به سوی مکه معظمه جهت انجام عمره باشند.
آن حضرت هفتاد شتر جهت قربانی تهیه کرد و در پیشاپیش کاروان به حرکت درآورد و چوپانی آن ها را بر عهده ناجیه بن جندب اسلمی گذاشت. آن حضرت جهت احتیاط، مقداری اسلحه در محموله های شتران جاسازی کرد که اگر قریش بخواهند از بی سلاح بودن مسلمانان، سواستفاده کرده و ناجوانمردانه بر آنان هجوم آورند، مسلمانان بتوانند از خود دفاع کنند.
