اطعام به مسکین

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اطعام به مسکین (قرآن). اطعام به مسکین، سفارش خداوند و موجب رهایی از هوای نفس و قرار گرفتن در زمره اصحاب یمین است.
لزوم سفارش دیگران به اطعام به مساکین:۱. «ولا یحض علی طعام المسکین» «و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی نمود؛ » ۲. «ولا تحاضون علی طعام المسکین» «و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی کنید، ». ۳. «ولا یحض علی طعام المسکین» «و (دیگران را) به اطعام مسکین تشویق نمی کند! ».
رهایی از هوای نفس
اطعام به مسکین در روزهای سخت، سبب رهایی از هوای نفس و وسوسه های شیطانی: «فلا اقتحم العقبة» «ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت!» «وما ادر اک ما العقبة» «و تو نمی دانی آن گردنه چیست! » «او اطعام فی یوم ذی مسغبة» «یا غذا دادن در روز گرسنگی ...» «او مسکینا ذا متر بة» «یا مستمندی خاک نشین را، ». بنابراین که «عقبه»، مثل برای مجاهدت با نفس و شیطان باشد.
صفت انسان های با برکت
اطعام به مسکین، از صفات انسان های با یمن و برکت: «او اطعام فی یوم ذی مسغبة» «یا غذا دادن در روز گرسنگی...» «او مسکینا ذا متر بة» «یا مستمندی خاک نشین را، » «اولـئک اصحاب المیمنة» «آنها « اصحاب الیمین» اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان می دهند)! ». بنا بر قولی مقصود از «اصحاب المیمنه» انسان هایی با یمن و برکت است.
حقی بر گردن توانمندان
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم