دانشنامه عمومی
اسماعیل صالحی مازندرانی، فرزند عالم متقی، مرحوم ملّا رحمةالله صالحی، در سال ۱۳۱۲ ( ه. ش ) در لفور از توابع سوادکوه متولد شد.
او پس از آموختن قرآن کریم و بخش هایی از کتاب «جامع المقدّمات» و برخی از کتاب های مذهبی و تاریخی از محضر پدرش، تحت راهنمایی های شیخ امان الله کریمی، صرف و نحو و منطق را از اساتید بزرگوار مدرسه ی صدر بابل آموخت.
بعد از اتمام تحصیلات در بابل، دو سال در تهران اقامت کرده و سپس مدت کوتاهی را در قم ماند. آنگاه در سال ۱۳۳۳ ( ه. ش ) به مشهد رفته و تا سال ۱۳۳۹ ( ه. ش ) در جوار بارگاه امام هشتم شیعیان مشغول تحصیل و تدریس بود. از ویژگی های او این بود که در ایام تحصیل، به تدریس دروس مختلف در زمینه ی علوم عقلی و نقلی نیز مشغول بود.
برخی از اساتید او در مشهد عبارت بودند از: هاشم قزوینی، کاظم دامغانی، مجتبی قزوینی و میرزا جواد تهرانی.
وی در سال ۱۳۳۹ ( ه. ش ) برای تکمیل تحصیلات ( ه. ش ) ، به قم بازگشت و از ابتدای انقلاب اسلامی به فعالیت و مبارزات سیاسی مشغول بود و در همین راستا، سال های ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴ ( ه. ش ) دستگیر و روانه ی زندان های رژیم پهلوی در قم و تهران ( قزل قلعه، قصر و اوین ) شد.
برخی از اساتید او در حوزه ی علمیه قم عبارت بودند از: سید حسین بروجردی، روح الله خمینی، میرزا هاشم آملی، سید محمد رضا گلپایگانی، سید محمد محقق داماد و سید محمد حسین طباطبایی.
او بیش از چهل سال در حوزه ی قم و در جوار مرقد فاطمه معصومه به تدریس فلسفه، دروس خارج فقه و خارج اصول مشغول بود.
علمای بسیاری از محضر علمی او بهره مند شده اند، مانند: علی اصغر امیری، مهدی هادوی تهرانی، محمدمهدی شب زنده دار، علی نظری منفرد، غلامعلی نعیم آبادی، علی اکبر ناطق نوری، هادی مروی، احمد مروی، محسن قرا یتی، محسن قمی، صمدی آملی، محمدباقر محمدی لائینی، ناصر رفیعی و . . . .
او در صبح روز جمعه ۹ شهریور ماه ۱۳۸۰ ( ه. ش ) برابر با ۱۱جمادی الثانی ۱۴۲۲ ( ه. ق ) درگذشت.
شرح زندگی او در کتابی با عنوان «سیمای زعامت و مرجعیت فقیه صالح» شرح حال علمی و اخلاقی وی، چاپ شده است.
