دانشنامه اسلامی
«تنبیه» یعنی آگاه کردن، اعلام و اخطار ، و «استفهام تنبیهی» -از اقسام استفهام مجازی - به این معنا است که گوینده برای آگاهی مخاطب، کلام خود را به صورت سؤال می آورد؛
مثال
مانند:۱. (الم تر الی الذی حآج ابراهیم فی ربه ان آتاه الله الملک...) ؛ "آیا از (حال) آن کس که چون خدا به او پادشاهی داده بود (و بدان می نازید، و) در باره پروردگار خود با ابراهیم محاجه (می ) کرد، خبر نیافتی؟ ". ۲. (الم تر الی ربک کیف مد الظل...) ؛ "آیا ندیده ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است". این آیات به معنای امر است؛ یعنی «انظر» (نگاه کن).
