لغت نامه دهخدا
وز آن پس بکین سیامک شتافت [ کیومرث ]
شب و روز آرام و خفتن نیافت.فردوسی.سپهدار بشنید و آرام یافت
خوش آمدْش از آن مهتران کام یافت.فردوسی.یکی بی هنر بود نامش گراز
کزو یافتی شاه [ خسروپرویز ] آرام و ناز
که بودی همیشه نگهبان روم
یکی دیوسر بود و بیداد و شوم.فردوسی.شوریده ای که در آن سفر همراه ما بودنعره ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت. ( گلستان ).
- آرام یافتن بچیزی ؛ بدو تسلی گرفتن.
