دانشنامه اسلامی
نیاز انسان به غذا، مهمترین و حیاتی ترین نیاز روزمره اوست که از تولد تا مرگ وی را همراهی می کند و حتی انبیا و اولیاء الهی نیز از این قاعده مستثنی نیستند.
رشد، طول عمر، تندرستی، آرامش اعصاب و روان، خلق و خوی و رفتار، توانمندی و قدرت، تکثیر نسل و تولید مثل و... همه به نوعی وامدار تغذیه سالمند.
از این رو قریب به دویست و پنجاه آیه قرآنی و دهها روایت معصومین علیهم السلام در مورد غذا و تغذیه وارد شده است. همچنین نامگذاری پنجمین سوره قرآن به مائده (سفره غذایی) از صفات خداوند، رزاق و معطم بودن، سوگند خداوند به غذا (والتین والزیتون)، درخواست مائده آسمانی توسط حضرت عیسی علیه السلام و درخواست غذا توسط حضرت موسی علیه السلام هر کدام مهر تاییدی بر اهمیت غذا و تغذیه می باشند.
همچنین خداوند بر اهل مکه به دو چیز منت می نهد: «غذا» و «امنیت».
امام رضا علیه السلام فرمود: «فانَّ صلاح البدن وَ قوِامَه یَکونُ بِالطَّعامِ والشَّرابِ و فَسادَهُ یَکونُ بهما؛ سلامتی و پایداری بدن و همچنین بیماری آن به غذا و نوشیدنی است».
خداوند بین تغذیه کافران و مومنان تفاوت قائل شده است. در مورد کافران می فرماید: «والّذین کفروا یتمتعون و یاکلُون کَما تاکُل» می خورند.
