دانشنامه اسلامی
وی در ۲۲۴، ظاهراً در بغداد به دنیا آمد
نسب و لقب
و نسبش به موسی بن یحیی برمکی (برمکیان) می رسد. عبداللّه بن معتز به سبب زشتی چهره و چشمان از حدقه بیرون زده اش، لقب جحظه را به وی داد جحظه خود این لقب را بدون کراهت در اشعارش آورده است جحظه برادری به نام سلیمان داشت که او نیز آواز می خواند اما از آن جا که خبر قابل ذکر دیگری درباره او وجود ندارد، پیداست که در این هنر توفیق چندانی به دست نیاورده بوده است.
اوایل زندگی و تحصیلات
در باره سالهای نخست زندگی و تحصیلات جحظه اطلاعات اندکی وجود دارد. او از آغاز زندگی با فقر و مشقت دست به گریبان بود به گزارش ابن ندیم جحظه از راویان بسیار بهره برد و در فنون ادب و نیز نواختن تنبور چیره دست و پر آوازه شد. وی به سبب پیشرفت زودهنگامش، به زودی با خوانندگان و نوازندگان بنام عصر، از جمله شَروین مُغَنّی و ابوالعُبَیس بن حَمدون همنشین شد. این دو عودنواز او را به مجلس عَریب، خنیاگر مشهور بردند و عریب وی را تحسین کرد.
مهارت ها
...
