دانشنامه اسلامی
منظور از اجازه معلق، آن است که شیخ در هنگام اجازه نقل حدیث به شاگرد، اجازه خویش را به امری معلق سازد.مثلاً؛ اگر شیخ حدیث گفت: "اجزت لمن شاء فلان" بعضی گفته اند.
قول به بطلان
این نوع از اجازه به علت جهالت و تعلیق باطل است زیرا این عبارت اجازه، با عبارت "اجزت لبعض الناس" تفاوتی ندارد چون در هر دو "مجازٌ له" مجهول است و وقتی "مجازٌ له" مجهول بود خود اجازه نیز باطل می شود.به علاوه اجازه و وکالت یک حکم دارند همان طور که در وکالت اگر " وکیل " مجهول بود وکالت باطل می شود در اجازه نیز اگر " مجازٌ له " مجهول بود، اجازه باطل است.
قول به صحت
گروهی این نوع از اجازه را صحیح دانسته و سخن قائلین به بطلان را چنین نقد کرده اند:
← دلیل اول
...
