دانشنامه اسلامی
ابوعمرو عبدالوهاب بن محمّد بن اسحاق بن محمّد بن منده تاجر اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن پنجم هجری است. وی در سال ۳۸۶ق متولّد شد، و برای طلب حدیث به نیشابور، شیراز، همدان، مکّه و ری سفر کرد، و از ابراهیم بن عبداللّه بن محمّد بن خرشید قوله تاجر، ابوبکر بن مردویه، ابن عبدالوهاب سُلمی و سعید صیرفی حدیث شنید، فرزندش یحیی بن عبدالوهاب، حسن رستمی، ابوالخیر باغبان، مسعود ثقفی، مؤتمن ساجی و دیگران از او روایت می کنند. در اصفهان، محبوب القلوب بین خاص و عام بود، و در گردآوری حدیث، فرزند را به همکاری خویش خوانده بود. وی سرانجام در شب ۲۹ جمادی الثّانی ۴۷۵ق وفات یافت. کتاب المعرفه الصّحابه از تالیفات او است که حافظ مؤتمن بن احمد ساجی آن را تمام کرده است.
فارسی، عبدالغافر، تاریخ نیشابور، ص۵۳۹.
۱. ↑ فارسی، عبدالغافر، تاریخ نیشابور، ص۵۳۹.۲. ↑ ج. دانشیار، فرهنگ نامه پارسی، ج۱، ص۶۶۰.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۳۶.۴. ↑ یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۶، ص۸۷۹.۵. ↑ شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النّبلاء، ج۱۲، ص۵۰۱.
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۲۳.
...
