ابن شجری ابوالسعادات هبهالله بن علی علوی حسنی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ شَجَری ، ابوالسعادات هبةالله بن علی علوی حسنی (۴۵۰- ۲۰ رمضان ۵۴۲ق /۱۰۵۸-۱۲ فوریه ۱۱۴۸)، نحوی ، لغوی ، ادیب و شاعرِ شیعی بود.
نسب او به امام حسن مجتبی (ع ) می رسد و به همین سبب علوی حسنی نامیده شده است .درباره شهرت یافتن او به ابن شجری اختلاف است .یاقوت
یاقوت ، ادبا، ج۱۹، ص۲۸۲.
وی ادب و نحو را نزد ابن طباطبا ، خطیب تبریزی ، سعید بن علی سُلالی و ابن فَضال مُحاشِعی آموخت و علم حدیث را نزد جماعتی از شیوخ چون ابوالحسن مبارک بن عبدالجبار صیرفی و محمد بن سعید ابن نبهان کاتب فراگرفت
یاقوت ، ادبا، ج۱۹، ص۲۸۲-۲۸۳.
گویند ابن شجری مدت ۷۰ سال به تدریس نحو و ادب اشتغال داشت .در این مدت طولانی بسیاری از مشاهیر نحو و لغت ، چون تاج الدین کندی ، ابوالبرکات ابن انباری
یاقوت ، ادبا، ج۱۹، ص۲۸۳.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم