ابن ابی هریره

لغت نامه دهخدا

ابن ابی هریره. [ اِ ن ُ اَ هَُ رَ رَ ] ( اِخ ) ابوعلی. از علمای شافعی. او راست : کتاب المسائل. کتاب التعلیق فی الفقه و المسائل. ( ابن الندیم ).

فرهنگ فارسی

از علمای شافعی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَبی هُرَیْره ، ابوعلی حسن بن حسین (د ۳۴۵ق /۹۵۶م )، از بزرگان و مشاهیر شافعیه ، قاضی و فقیه عراقی ساکن بغداد بود.
فقه را نزد بن سُرَیج (د ۳۰۶ق / ۹۱۸م ) و ابواسحاق مروزی (د ۳۴۰ق /۹۵۱م ) در بغداد فراگرفت
ابن خلکان ، وفیات ، ج۲، ص۷۵.
وی نزد سلاطین و مردم بسیار محترم بود
ابن خلکان ، وفیات ، ج۲، ص۷۵.
ابن ابی هریره در مسائل فقهی نظرهای خاصی داشت .
ذهبی ، محمد، العبر فی خبر من غبر، ج۲، ص۷۰، بیروت ، ۱۴۰۵ق .
...