معنی ابدال اصفهانی

دانشنامه آزاد فارسی

اَبدالِ اِصفَهانی ( ـ۹۳۰ق)
(متخلص به اسیر) شاعر ایرانی. در اصفهان پیشۀ عطاری داشت. براثر دلباختگی به جوانی زیباروی گرفتار آشفتگی روانی شد و به قلندران پیوست. سه سال در اصفهان و پنج سال در تبریز بدین گونه روزگار گذراند، اما سرانجام توبه کرد. با سام میرزا صفوی دوستی داشت.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابدال اصفهانی از شعرای قرن دهم هجری در اصفهان بوده است.
ابدال اصفهانی از شعرای قرن دهم هجری، ابتدا دکان عطّاری داشت، و به واسطه عشق، دیوانه شد. سه سال در اصفهان قلندر و سروپای برهنه می گشت، پس ازآن به تبریز رفت، و پنج سال با ارامنه معاشرت داشت، و در میکده به سر می برد. عاقبت توبه کرد، به عبادت و طاعت روی آورد، و دوازده سال سجّاده نشین شد. این بیت از او است:" ای شمع بزم دوست چرا می گریستی•••پروانه عاشق است تو سرگرم کیستی؟"
میرزای صفوی، سام، تذکره تحفه سامی، ص۲۱۲-۲۱۶.
۱. ↑ میرزای صفوی، سام، تذکره تحفه سامی، ص۲۱۲-۲۱۶.۲. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ذیل «ابدال»، ص۲۵۱.۳. ↑ سمرقندی، دولتشاه، تذکره الشّعراء، ص۳.۴. ↑ آذر، لطفعلی بیگ بن آقاخان بیگدلی، آتشکده آذر، بخش سوم، نیمه نخست، ص۹۲۲.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۸.
...