لغت نامه دهخدا یکپاره. [ ی َ / ی ِ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) یک پارچه. یک لخت. ( یادداشت مؤلف ) : کمان وی بدان روزگار چوبین بود بی استخوان ، یکپاره ، چون درونه حلاجان. ( نوروزنامه ).
