گوهر پسند

لغت نامه دهخدا

گوهرپسند. [ گ َ / گُو هََ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) کسی که گوهر پسندد. جواهرپسند. گوهرپرست. گوهری :
مرا با چنین گوهر ارجمند
همی حاجت آید به گوهرپسند.نظامی.چو شه دید در گوهر دلپسند
پسندیده شد کار گوهرپسند.نظامی.درآمد به غریدن ابر بلند
فروریخت گوهر به گوهرپسند.نظامی.