لغت نامه دهخدا غرابین. [ غ َ ] ( ع اِ ) جج ِ غراب. ( منتهی الارب ) ( قطر المحیط ) ( المنجد ) ( تاج العروس ). در اقرب الموارد غرابین به ضم اول آمده است و ظاهراً غلط چاپی است. غرابین جمع غِربان است و آن جمع غراب است.
