معنی کوده | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( کودة ) کودة. [ ک َ دَ ] ( ع اِ ) خاک و جز آن فراهم آورده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کَود. آنچه انباشته گردد از خاک و جز آن. ( از اقرب الموارد ). توده خاک و جز آن. ( ناظم الاطباء ). ج ، اکواد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
کوده. [ دَ / دِ ] ( اِ ) کمان زین. ( ناظم الاطباء ).
- زین کوده ؛ قربوس زین اسب را گویند و آن بلندی پیش زین باشد. زین کوهه. ( برهان ). و رجوع به زین کوهه و زین کوده شود.
|| کلیدی که سر آن خمیده باشد. ( ناظم الاطباء ). || دندانه کلید.
کوده. [ دِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان حومه بخش صومعه سرا که در شهرستان فومن واقع است و 965 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
کوده. [ دِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان گلیجان که در شهرستان شهسوار واقع است و 270 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).