کافور خورده

لغت نامه دهخدا

کافورخورده. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) از خود بی خود شده :
به مشک آرایش کافور کرده
ز کافورش جهان کافورخورده.نظامی.

( صفت ) ۱ - آنکه کافور خورده . ۲ - آنکه قو. رجولیتش زایل شده . ۳ - از خود بیخود شده : [ بمشک آسایش کافور کرده ز کافورش جهان کافور خورده ] . ( نظامی )