کافردل

لغت نامه دهخدا

کافردل. [ ف ِ / ف َ دِ ] ( ص مرکب ) سیه دل. دل سیاه. بیرحم. سنگدل : مال بدست کردم تا تو کافردل پشتواره بندی و ببری. ( کلیله و دمنه ).
آه دردآلود سعدی گر ز گردون بگذرد
در تو کافردل نگیرد ای مسلمانان نفیر.سعدی.تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو.حافظ.خون ما خوردند این کافردلان
ای مسلمانان چه درمان الغیاث.حافظ.

فرهنگ عمید

سیاه دل، بی رحم، ستمگر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - سیاه دل بی ایمان . ۲ - بیرحم ستمگر : [ مال بدست کردم تا تو کافر دل پشتواره بندی و ببری ] . ( کلیله و دمنه )