پیرایشگر

لغت نامه دهخدا

پیرایشگر. [ را ی ِ گ َ ] ( ص مرکب ) پیراینده. که پیراید. که زینت دهد. || حلاق. || دباغ. رجوع به پیراستن شود.

فرهنگ معین

(یِ گَ ) (ص . ) ۱ - سلمانی . ۲ - دباغ .

فرهنگ عمید

۱. پیراینده، پیرایش کننده.
۲. دباغ.
۳. سلمانی.

فرهنگ فارسی

پیرایش کننده، پیراینده
( صفت ) ۱- آنکه پیرایش کند پیراینده . ۲- سلمانی حلاق . ۳- دباغ .

ویکی واژه

سلمانی.
دباغ.