پیاوه

لغت نامه دهخدا

پیاوه. [ وِ ] ( اِخ ) نام نهری در خطه ونتی از ایتالیا و آن از جبال آلپ نوریک سرچشمه گیرد و نخست بسوی جنوب غربی و سپس بطرف جنوب شرقی روان شود و از میان دو قصبه پیاوه دی کادوره و بلوم بگذرد و ایالت وندیک بشکافد پس به دو بازو منشعب شود و بدریای آدریاتیک وارد گردد. طول مجرای آن بالغ به 225 هزارگز است. ( قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

نام نهری در خطه ونتی از ایتالیا

دانشنامه عمومی

رود پیاوه ( به ایتالیایی: Piave ) یا رود پیاو رودی به طول ۲۲۰ کیلومتر است که در شمال شرقی ایتالیا جریان دارد. این رود در پایان مسیر خود به دریای آدریاتیک می ریزد.
رود پیاوه از دامنه های کوه پرالبا در رشته کوه آلپ در نزدیکی مرز اتریش سرچشمه گرفته و به سمت جنوب جریان می یابد. این رود سپس در فلتره به سمت جنوب شرقی تغییر مسیر داده و در پایان پس از طی ۲۲۰ کیلومتر در کورتلازو در شمال شرقی ونیز به دریای آدریاتیک می ریزد. حوضهٔ آبخیز این رود ۴٬۰۹۲ کیلومتر مربع مساحت دارد. تغییرات جریان رود پیاوه شدید بوده و بیشتر بخش های پایین دست رودخانه در اواخر تابستان بستری از ماسه های خشک است.
ریزشگاه رودخانه تا سال ۱۵۰۰ در نقطه ای جنوبی تر در نزدیکی ترپورتی قرار داشت اما پس از چند تغییر دهانهٔ آن در نزدیکی کائورله قرار گرفت تا آنکه وقوع سیلی ویرانگر در سال ۱۶۸۳ باعث تغییر خروجی رود پیاوه به مکان فعلی آن شد. در ۱۹۶۶ بارش باران سبب سیلابی شدن رودخانه و طغیان آن از بندهای ساخته شده بر آن شد.
رود پیاوه در جریان جنگ جهانی اول به خط دفاعی اصلی ایتالیایی ها در برابر نیروهای اتریشی پس از عبور غیر منتظرهٔ آنان از کاپورتو در ۱۹۱۷ بدل شد. اتریشی ها در سال ۱۹۱۸ علی رغم حملات شدیدشان نتوانستند از این خط دفاعی عبور کنند و در نهایت شکست آنان در نبرد ویتوریو ونتو در پایان اکتبر ۱۹۱۸ رقم خورد.