لغت نامه دهخدا
پکین. [ پ ِ ] ( اِخ ) قصبه کوچکی است در ولایت ایلبصان. از ایالت مناستر در آرناؤدستان ( آلبانی ) بر ساحل یمین رود اشکومبی بر دامنه کوهی در کنار بیشه ای در 26 هزارگزی شرقی ساحل ادریاتیک و در 30 هزارگزی غرب ایلبصان. خانه های آن بر فراز تپه ها و پراکنده است و نزدیک 1800 تن سکنه دارد. در وسط این قصبه چهارسوئی است و دو مسجد جامع و یک تکیه و یک مدرسه و یک برج ساعت و اطراف آن شالی زار است و از این رو هوائی گرفته و خفه دارد و اما قضای پکین که این قصبه در آنجا واقع است از مشرق محدود است به ایلبصان و از شمال غرب به اشقودره و سنجاق دراج و از جنوب به یانیه و سنجاق برات و مرکب از 91 قریه است وزراعت آنجا برنج و ذرت ( بلال ) و سایر حبوبات و زیتون است. برحسب سرشماری رسمی سکنه آنجا 15 هزارتن است و همگی مسلمان اند و دارای 27 مسجد جامع و یک مدرسه وهفت مکتب و سه تکیه باشد. ( از قاموس الاعلام ترکی ).
