پابلند

لغت نامه دهخدا

پابلند. [ ب ُ ل َ ] ( ص مرکب ) ستور که قوائم بلند دارند چون اشتر و استر و اسب و خر. مقابل کوتاه پا چون گوسفند و بز و میش.

فرهنگ عمید

۱. پادراز.
۲. حیوانی که پاهای دراز دارد، مثل شتر، اسب، و استر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) انسان یا حیوانی که پای بلند دارد پادراز مقابل پا کوتاه .
ستور که قوائم بلند دارند چون اشتر استر و خر مقابل کوتاه پا چون گوسفند و بز