لوبلیا

لغت نامه دهخدا

لوبلیا. [ ل ُ ب ِ ] ( اِ ) نوعی گل زینتی از تیره ٔمخصوص نزدیک به خیاریان. ( گیاه شناسی گل گلاب ص 256 ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) گیاهی است ار رد. دو لپه ییهای پیوسته گلبرگ که علفی است . گلهایش برنگهای سفید و آبی و بنفش میباشند و گل آذینش خوشه یی است . در حدود ۲٠٠ گونه از این گیاه شناخته شده که متعلق بنواحی معتدل و گرم کر. زمینند . انساج این گیاه در پزشکی ضد تنگی نفس و آسم بکار میرود تنباکوی هندی دخان هندی تبغ هندی .

دانشنامه آزاد فارسی

لوبِلیا (lobelia)
هر گروه از گیاهان معتدل و حاره ای، از جنس لوبلیا، تیرۀ لوبلیاسه. گل هایی به رنگ های سفید تا ارغوانی روشن دارند. لوبلیاها ممکن است تا اندازۀ درختچه رشد کنند، اما غالباً گیاهانی یک ساله و کوچک اند. این گیاهان غالباً زینتی اند و بسیاری از آن ها به سبب گل آذین پرگل و بسیار بزرگشان بسیار جالب اند. این گیاهان به ویژه در ارتفاعات بالای افریقا می رویند. برخی از آن ها خواص دارویی دارند.