قضاب

لغت نامه دهخدا

قضاب. [ ق ُض ْ ضا ] ( ع اِ ) کبودک. گل تلگرافی. پروانش. رجوع به پروانش شود.
قضاب. [ ق َض ْ ضا ] ( ع ص ) نیک قطعکننده امور و توانا بر آن. || شمشیر بران. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قَضّابة شود.