زاغ نول

لغت نامه دهخدا

زاغ نول. ( اِ مرکب ) آلتی باشد آهنی و سرکج و دسته دار که بدان زمین کنند و در جنگ نیز بکار برند. ( برهان قاطع ). تبر سرتیز باریک نول مانند نول زاغ که بدان جنگ کنندو گاهی نیز زمین کنند. ( آنندراج ). سلاح آهنی مثل تبرسرکج دسته دار باریک نوک. ( غیاث اللغات ) :
مگو کین زاغ نولان در کمین اند
که مرغان دلم عنقانشین اند.امیرخسرو.نیستم زاغ که بر جیفه بود نول گشا
زاغ نولم که سر کیسه گشاید نولم.میرالهی ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

(اِمر. ) آلتی است آهنی ، سر کج و دسته دار که با آن زمین را بکنند.

فرهنگ عمید

۱. منقار زاغ.
۲. تیر نوک تیز.
۳. وسیلۀ آهنی سرکج و دسته دار که با آن زمین را بکنند. در جنگ هم به کار می رفته.

فرهنگ فارسی

آلتی باشد آهنی و سر کج و دسته دار که بدان زمین کنند و در جنگ نیز به کار برند تبر سر تیز باریک نول