لغت نامه دهخدا ( خوی آور ) خوی آور. [ خوَی ْ / خَی ْ / خِی ْ / خُی ْ وَ ] ( نف مرکب ) عرق آور، مُعَرَّق. ( ناظم الاطباء ) ( یادداشت مؤلف ): هش ؛ اسب بسیار خوی آور. ( منتهی الارب ).
