بهانه افتادن

لغت نامه دهخدا

بهانه افتادن. [ ب َ ن َ / ن ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) دست آویز شدن. ( فرهنگ فارسی معین ). عذر بیجا و ناپسند آوردن :
یاد آوارگی همی خواهد
رفتن حج بهانه افتاده ست.امیرخسرو دهلوی ( از آنندراج ).رجوع به بهانه شود.