سوسن بوی

لغت نامه دهخدا

سوسن بوی. [ سو سَم ْ ] ( ص مرکب ) آنکه بوی سوسن دهد. ببوی سوسن. که بوی او چون سوسن بود. خوشبو :
ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من
گر نگه کردی بسوی من نبودی سوی من.خاقانی.چون چنان دید ترک توسن خوی
راه دادش بسرو سوسن بوی.نظامی.