بتازه

لغت نامه دهخدا

بتازه. [ ب ِ زَ / زِ ] ( ق مرکب ) دیگربار. دگربار. بتازگی. ( آنندراج ). از سر نو. مستحدثاً :
بفروختم بغم دل از غم خریده را
رفتم بتازه این ره صد ره بریده را.واله هروی.خطش بتازه باعث ناز و نیاز شد
کوتاه کرد زلف و شکایت دراز شد.سلیم.