لغت نامه دهخدا بی حقیقت. [ ح َ قی ق َ ] ( ص مرکب ) ناراست و ناخالص. ( آنندراج ). || بی وفا. || ناسپاس. || نمک بحرام. || بطور نادرستی. ( ناظم الاطباء ).
