لغت نامه دهخدا
حرش. [ ح َ ] ( ع اِ ) نشان. || جماعت. ج ،حراش. ( منتهی الارب ). || ( ص ) زبر. درشت.
حرش. [ ح ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ حَرش ، به معنی زبر: دراهم حرش ؛ درهمهای نوین تازه سکه خورده زبر. ( معجم البلدان ).
حرش. [ ح َ رَ ] ( ع اِمص ) درشتی. ( منتهی الارب ). زبری. خشونت. مقابل ملاست. ( منتهی الارب ).
حرش. [ ح َ رِ ] ( ع ص ) آنکه چشمش خواب نزند. یا کسی که به خواب نرود از گرسنگی. ( منتهی الارب ). کسی که شب به خواب نرود از گرسنگی و جز آن.
حرش. [ ح ُ رُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ حریش. شتران بسیارخوار کفته لب. ( منتهی الارب ).
حرش. [ ] ( اِخ ) این صورت در مجمل التواریخ و القصص چ تهران ص 479 آمده است و دانسته نیست کجاست و آنرا با ظفار و عمان و حضرموت و عدن و صنعا می آورد. بعید نیست که جرش با جیم تحتانی باشد.
