لغت نامه دهخدا بی خطایی. [ خ َ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی خطا. خطا نکردن. اشتباه نکردن :چون کز تو وفاست بیوفایی پیش تو خطاست بیخطایی.نظامی.
