شهر گشا

لغت نامه دهخدا

شهرگشا. [ ش َ گ ُ ] ( نف مرکب ) فاتح. گشاینده شهر. ستاننده شهر :
شاد باش ای ملک شهرگشایان که شدست
در دهان عدو از هیبت تو شهد شرنگ.فرخی.ورنه چرا کرد سپهر بلند
شهرگشایی چو تو را شهربند.نظامی.