شعله گر

لغت نامه دهخدا

شعله گر. [ ش ُ ل َ / ل ِ گ َ ] ( ص مرکب ) شعله کار.که آتش برافروزد. آتش افروز. شعله افروز :
مفید طبع بلندم چو شمع دارد گرم
ز حسن پرتو معنی دکان شعله گری.ملا مفید بلخی ( از آنندراج ).و رجوع به شعله کار شود.