بالد

لغت نامه دهخدا

بالد. [ ل ِ ] ( ع ص ، اِ ) مقیم وملازم جایی. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اقامت کننده در جایگاه یا شهری. ( از اقرب الموارد ).
بالد. [ ل ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان پشتکوه بخش اردل شهرستان شهر کرد که در 25 هزارگزی باختر اردل و 6 هزارگزی راه دویلان واقع است و 59 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10 ).

فرهنگ فارسی

دهی از شهرستان شهرکرد است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اعداد فال اعداد فال عشق فال عشق فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال فرشتگان فال فرشتگان