لغت نامه دهخدا
برام. [ ب ُ ] ( ع اِ ) قراد. ( اقرب الموارد ). کنه. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ). ج ، ابرمة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کنه اسب.
برام
برام. [ ب ُ ] ( ع اِ ) قراد. ( اقرب الموارد ). کنه. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ). ج ، ابرمة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کنه اسب.
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: خوشبو، خوشبو ( نگارش کردی
دانشنامه اسلامی
مراد از برام در کلمات فقها حجر البرام یا معدن البرام است.
تیمم بر سنگ برام
در اینکه تیمم بر سنگ سخت بدون غبار، مانند سنگ برام در حال اختیار، جایز می باشد یا نه، اختلاف است.
رمی با سنگ برام
از اعمال حج، رمی جمره است. در رمی، شرط است که با سنگ ریزه (حصا) انجام شود. در اینکه رمی با سنگ های معدنی نظیر سنگ برام، صحیح است یا نه، اختلاف می باشد.
اقسام معدن
...
